آیا ما در عصر طلایی فیلم‌های فضایی زندگی می‌کنیم؟

بیرون از این کره خاکی، هیچکس صدای گریه شما را نمی‌شنود. این حقیقت تلخ را فیلم جدید جیمز گری، Ad Astra، به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن به ما یادآوری می‌کند. Ad Astra یک ماجراجویی علمی – تخیلی است که در لایه‌ای از جادو پنهان می‌شود. با هنرمندی برد پیت، با فضانوردی مواجه می‌شویم که برای پیداکردن پدر مفقود‌الاثرش تا سیاره نپتون پرواز می‌کند. اصلا معلوم نیست آیا پدر او در این فضای بیکران منتظر او مانده یا همه چیز خیلی قبل‌تر به پایان رسیده است. Ad Astra فیلمی چالش‌برانگیز و تحریک‌آمیز شده که استودیو‌های ثروت‌مند هالیوودی هم علاقه زیادی برای سرمایه‌گذاری در سکانس‌های آن ندارند. اما به عنوانی درجه یک در ژانر خودش تبدیل شده است. آیا Ad Astra می‌تواند به ما ثابت کند در عصر طلایی فیلم‌های فضایی زندگی می‌کنیم؟